Het treinstation van São Bento - Porto
- Thijs Marleen
- 13 apr
- 3 minuten om te lezen
Het maakt niet uit hoe ik in Porto terecht ben gekomen: een bezoek is niet compleet zonder een uitstapje naar het treinstation van São Bento, een eeuwenoude verademing van de Schone Kunsten in Baixa met een atrium dat versierd is met ongeveer 20.000 handgeschilderde azulejos (tegels) die belangrijke momenten uit de Portugese geschiedenis verbeelden.

Ik stap het station van São Bento binnen, en BAM—ik word meteen aangevallen door schoonheid. Niet letterlijk, natuurlijk, maar de muren van dit station zijn volledig bedekt met blauw-witte tegels die me doen denken aan een Portugese versie van Delfts Blauw. Dit is niet zomaar een station; dit is een museum waar toevallig ook treinen vertrekken.

Tijdens mijn rondreis door Portugal kan ik het niet laten om een bezoek te brengen aan het legendarische treinstation van São Bento in Porto. Zodra ik de stationshal binnenstap, lijkt het alsof ik een tijdmachine ben binnengelopen. De muren om me heen zijn geen gewone muren, maar een gigantisch kunstwerk van azulejos—Portugese blauw-witte tegels die verhalen vertellen zonder woorden.

Recentelijk zijn de tegels tijdelijk bedekt met een beschermende folie. Dit is een voorzorgsmaatregel om schade aan de tegels te voorkomen tijdens de bouw van een nieuwe metrolijn in de buurt van het station. De trilling van de bouwwerkzaamheden zou ervoor kunnen zorgen dat de tegels loskomen of beschadigd raken. De beschermende folie helpt het historische erfgoed van São Bento te behouden terwijl de werkzaamheden worden uitgevoerd.

São Bento is niet zomaar een treinstation. Dit gebouw heeft een verleden dat veel verder teruggaat dan de eerste trein die hier ooit vertrok. Op deze plek stond ooit het São Bento de Avé-Maria-klooster. Maar in de 19e eeuw vonden ze dat stoomlocomotieven toch nuttiger waren dan nonnen, dus werd het gesloopt en kwam er een station voor in de plaats.
Ironisch genoeg lijkt het station nog steeds een beetje op een kathedraal, maar dan één waar de pelgrims hun koffers meetrekken en selfies maken.

De bouw begint in 1900, en de officiële opening volgt in 1916. Architect José Marques da Silva haalt zijn inspiratie uit de Beaux-Arts-stijl, wat betekent dat het gebouw niet alleen functioneel moet zijn, maar ook groots en indrukwekkend. En indrukwekkend is het zeker.

Wat São Bento echt bijzonder maakt, zijn de 20.000 azulejos die de stationshal sieren. Ik blijf stilstaan, mijn ogen dwalen over de tegels, en ik besef dat ik hier met gemak een hele dag kan doorbrengen. Dit is geen simpele decoratie—dit zijn verhalen gevangen in keramiek.
Kunstenaar Jorge Colaço, de man achter deze meesterwerken, neemt maar liefst elf jaar de tijd om de gigantische taferelen te schilderen en te bakken. Zijn werk laat scènes zien uit de Portugese geschiedenis: de verovering van Ceuta in 1415, de bruiloft van koning João I en Filipa de Lencastre, en het dagelijkse leven op het platteland, compleet met boeren, ossenkarren en druivenplukkers.

Ik probeer mijn favoriete scène te kiezen, maar het is alsof ik in een museum sta met alleen maar meesterwerken. Mijn blik blijft hangen op een gigantisch slagveld—zwaarden, ridders, actie. Dit zou zo in een historische actiefilm kunnen.

Terwijl ik mijn rondleiding in eigen tempo afrond, besef ik dat São Bento niet alleen een plek is waar mensen treinen nemen. Dit station is een samensmelting van kunst, geschiedenis en het dagelijkse leven van Porto. Reizigers haasten zich naar hun perrons, terwijl toeristen zoals ik staan te staren naar de muren.

Treinen? Oh ja, mijn trein!
Na een lange tijd realizeer ik me dat ik hier niet alleen ben om naar tegels te kijken. Ik check de klok. Mijn trein vertrekt over vijf minuten. Paniekmodus aan. Terwijl ik tussen de menigte door zigzag, besef ik dat São Bento misschien geen plek is waar je efficiënt een trein neemt – maar wel een station waar je met open mond rondloopt en een beetje verliefd wordt op de geschiedenis.

Ik kijk nog een laatste keer omhoog voordat ik mijn trein instap.
São Bento is meer dan een tussenstop
—het is een bestemming op zich.
🚉💙
.
Opmerkingen