Andalusië op zijn mooist: wandelen door Benahavís

Ben je op zoek naar dat échte Andalusische gevoel – witgekalkte huisjes, kronkelende straatjes en een vleugje Moorse geschiedenis? Dan neem ik je graag mee naar Benahavís, een charmant dorpje verscholen in de heuvels van de Costa del Sol. In dit blog wandel je samen met mij door zonnige pleinen, ontdek je een verborgen park met een eeuwenoude wachttoren én proef je de sfeer van een plek die rust en levendigheid moeiteloos combineert. Zin in een mini-reisje? Lees dan snel verder!

We rijden over een slingerende bergweg in Andalusië en ineens verschijnt Benahavís voor ons. Een wit dorpje dat zich tegen de heuvels nestelt, badend in de zon. De huizen glanzen in hun frisse wit, afgewisseld met blauwe en groene details die het geheel nog levendiger maken. Het voelt alsof ik een ansichtkaart binnenstap.

Wanneer ik het centrum binnenwandel, valt meteen de rustige sfeer op. Smalle straatjes leiden me langs patio’s vol bloemen en kleine pleintjes waar de tijd lijkt stil te staan. Toch straalt Benahavís geen stilte van verlatenheid uit, maar eerder een warme gastvrijheid. Op de terrassen hoor ik gelach, geroezemoes en het rinkelen van bestek op borden – niet voor niets staat dit dorp bekend als de gastronomische hoofdstad van de Costa del Sol.

Midden in het dorpscentrum, omgeven door toprestaurants en met een spectaculair uitzicht op de bergen, voelt deze plek bijna magisch.

Ondanks dat het dorpje zelf klein is, telt het een verrassend groot aantal restaurants per inwoner. Daarom wordt  Benahavís ook wel de “keuken van de Costa del Sol” genoemd 🍴Mensen uit heel Andalusië (en zelfs van de kust) komen speciaal naar Benahavís om er uitgebreid te eten.

Veel kunstenaars en ambachtslieden hebben zich in Benahavís gevestigd. Je vindt er kleine galeries en werkplaatsen verscholen in de straatjes.

En dan, boven alles uit, zie ik opnieuw de toren: het symbool van Benahavís. Vanaf elke hoek lijkt hij de wacht te houden, een stille getuige van eeuwen geschiedenis. De stenen muren geven hem een robuuste uitstraling, alsof hij het dorp nog altijd beschermt.

Later klim ik naar een hoger gelegen punt en kijk uit over het dal. Het uitzicht is adembenemend: de kronkelende rivier beneden, de bergen in de verte en de glinsterende Middellandse Zee aan de horizon. Benahavís lijkt een tussenwereld te vormen: rustiger dan de kust, maar levendiger dan de bergen.

Verscholen in de weelderige heuvels van Benahavís voelt Parque Torre Leonera aan als een mini-tijdreisportaal. Het park is gecentreerd rond een gerestaureerde 11e-eeuwse wachttoren – één van de drie die de Moren bouwden om het fort van Montemayor te beschermen. Hier komen geschiedenis en sereniteit samen: vredige tuinen, een glinsterend meertje en openluchtruïnes die verhalen fluisteren van Al-Andalus tot de Franse invasie.

Tussen bergen en zee

vond ik in Benahavís

de perfecte balans

van rust en smaak.