Bakvormen in Harewood House

Ken je dat gevoel dat je op vakantie bent, een huis bezoekt en denkt: “Dit is het moment waarop ik de jackpot win en hier intrek”? Zo voel ik me dus wanneer ik Harewood House binnenstap. Maar omdat mijn bankrekening zich gedraagt als een zielig kruimeltje shortbread, hou ik het voorlopig bij rondkijken, dromen en er een blog over schrijven. Dus: zet je neer, pak een koekje (zelfgebakken als je echt mee wil doen), en laat me je meenemen op mijn ontdekkingsreis door dit pareltje in West Yorkshire.

Harewood House wordt gebouwd tussen 1759 en 1771 in opdracht van Edwin Lascelles, 1st Baron Harewood. Het ontwerp komt van architect John Carr, en niemand minder dan Robert Adam zorgt voor de verfijnde interieurs. En alsof dat nog niet genoeg is, krijgt Lancelot "Capability" Brown de opdracht om de tuinen aan te leggen – de “tuinarchitect der tuinarchitecten”. Kortom: dit is geen huis, dit is een statement.

De keuken: mijn persoonlijke snoepwinkel

Als amateur-bakker maak ik hier een klein vreugdedansje. Wat een collectie! Koperen potten die glanzen alsof ze net gepoetst zijn, koperen pannen waar je een leger mee kunt voeden, en een schat aan bakvormen in alle maten en soorten. Terwijl anderen misschien gewoon doorlopen, blijf ik hangen en staar ik alsof ik in een patisserie-museum terecht ben gekomen. Ik voel bijna de geur van versgebakken brood en cake de ruimte vullen.

Van salon tot slaapkamer, alles is aangekleed met een gevoel voor detail dat je doet vergeten dat je in de 21e eeuw leeft. Gordijnen die rijkelijk vallen, meubels waar je bijna niet op durft te gaan zitten, en schilderijen die je vanuit hun lijst strak aankijken. Alsof de bewoners elk moment kunnen binnenkomen om thee te bestellen of een dansavond te organiseren.

En natuurlijk is er ook hier weer een bibliotheek die me stil maakt. Hoge boekenkasten vol met oude werken, leer en stof, ladders die uitnodigen om even naar boven te klimmen. Ik voel de drang om te bladeren, al weet ik dat dit niet de plaats is om met bloemvingers een kookboek te openen.

Het is geen toeval dat huizen zoals Harewood House regelmatig gebruikt worden als filmlocatie voor series zoals Bridgerton en Sanditon. Terwijl ik door de gangen wandel, waan ik me een figurant in een Netflix-serie: misschien die dame op de achtergrond met een waaier, of iemand die ongemakkelijk probeert te buigen zonder over haar jurk te struikelen. Het decor is zó filmisch dat ik bijna wacht op een regisseur die roept: “And… action!”

Wanneer ik naar buiten stap, word ik overspoeld door de weelderige tuinen. Strakke bloembedden, indrukwekkende hagen en vijvers waar je uren rond kan dwalen. De hand van Capability Brown is hier duidelijk zichtbaar: overal harmonie, vergezichten en een landschap dat perfect in elkaar klikt. Ik voel me alsof ik in een levend schilderij stap.

Wist je dat Harewood House maar liefst duizenden objecten herbergt, waaronder één van de meest indrukwekkende collecties servies en porselein in het Verenigd Koninkrijk? Met andere woorden: als je hier ooit koffie krijgt, is de kans groot dat het kopje waarin je drinkt meer waard is dan je auto.

Ik sluit mijn bezoek af met een glimlach en een knipoog: “Als ik ooit figurant word in een kostuumdrama, eis ik wel dat ik in de keuken sta – dicht bij die koperen potten en bakvormen.”