Een dag in Glencoe Valey

Geen enkele beschrijving kan de impact van de eerste keer dat ik Glencoe zag, beschrijven. Het is al lang één van de meest geliefde plekken in Schotland. In deze blog neem ik je mee op onze tocht met de cabrio door de adembenemende valleien, langs dramatische bergen, mysterieuze rotsformaties, zeldzame schoonheid en een spookachtige geschiedenis in het hart van de Hooglanden. Als je van natuur, geschiedenis en een vleugje avontuur houdt, laat je dan meeslepen door deze reis door één van de mooiste plekken van het Verenigd Koninkrijk.

De bergen in dit gebied zijn ontstaan door een indrukwekkend samenspel van natuurlijke krachten. Oorspronkelijk werden ze gevormd door hevige vulkaanuitbarstingen, waarbij gesmolten lava en as lagen op elkaar stapelden en zo ruige pieken en heuvels creëerden. Later hebben enorme gletsjers het landschap verder gevormd; hun langzaam bewegende ijsmassa’s schuurden de rotsen, groeven diepe valleien uit en gaven de bergen hun karakteristieke scherpe randen en uitgesleten dalen. Zo is het huidige berglandschap het resultaat van zowel vurige explosies als ijzige erosiekrachten, die samen een dramatisch en imposant decor hebben achtergelaten.

De zon breekt door wanneer we met de cabrio de kronkelende weg door Glencoe inrijden. De wind speelt door mijn haren, de geur van nat gras en heide komt me tegemoet. Links en rechts rijzen de bergen op, majestueus en soms dreigend, alsof ze ons willen herinneren aan de kracht van de natuur. Het uitzicht is adembenemend; telkens als we een bocht nemen, ontvouwt zich een nieuw panorama dat nog indrukwekkender lijkt dan het vorige.

Voor ons verschijnen de Three Sisters, drie markante bergtoppen die trots naast elkaar staan. Terwijl ik stil blijf kijken, bedenk ik dat deze vallei niet alleen reizigers maar ook filmmakers inspireert. Glen Coe vormt de indrukwekkende achtergrond in James Bond’s Skyfall, in de Harry Potter-films én in producties zoals Mary Queen of Scots (2018), Outlaw King (2018), Highlander (1986) en Rob Roy (1995). Het feit dat zoveel iconische films hier worden opgenomen, zegt genoeg: dit landschap is zo mooi dat het een eigen rol op het witte doek verdient.

Ons bezoek aan het bezoekerscentrum van het National Trust Centre was bijzonder leerzaam en boeiend. De Glen was ooit de thuisbasis van honderden Hooglanders, en in het centrum kregen we een goed beeld van hun leven. Vooral indrukwekkend was de reconstructie van een 17e-eeuws turf- en vismandhuis, waarin we konden zien hoe de MacDonalds van Glencoe leefden. Het huisje liet zien hoe ze hun dagelijks leven organiseerden, van het koken en slapen tot het bewaren van voedsel.

De Glencoe vallei is niet alleen beroemd is om zijn adembenemende landschap, maar ook om een heel sombere gebeurtenis in de Schotse geschiedenis. In 1692 vond daar de beruchte Massacre of Glencoe plaats, waarbij leden van de MacDonald-clan werden verraden en aangevallen door troepen die onder bevel stonden van de Schotse regering. Het verdrietige incident gebeurde deels vanwege politieke loyaliteit en zorgde ervoor dat Glencoe een plek werd die zowel prachtig als historisch geladen is.

Volgens verhalen en Schotse folklore voorspelde Corrag de Heks het Bloedbad van Glencoe in 1692. Ze waarschuwde voor het gevaar dat de MacDonalds te wachten stond en dat ze verraden en aangevallen zouden worden. Corrag verschijnt in de overlevering als een soort waarschuwende stem van het verleden, iemand die de gevaren van wantrouwen en politieke intriges aanvoelde voordat ze zich voltrokken. Het is fascinerend hoe folklore en geschiedenis hier samenkomen: de heks symboliseert de mystieke kant van de Schotse bergen, terwijl het bloedbad de harde realiteit van politieke conflicten laat zien.

Dan gebeurt er iets bijzonders: in de verte klinkt het geluid van een doedelzak. De tonen dragen ver door de vallei, galmen tussen de rotswanden en vullen de lucht met melancholie en kracht tegelijk. De speler staat daar in traditionele kilt, zijn muziek verweeft zich met het landschap alsof het altijd zo bedoeld is. Ik krijg kippenvel, een moment dat je niet kunt vastleggen, alleen kunt beleven.

Tussen de imposante bergen en mistige dalen van Glen Coe schuilt voor ons een heel persoonlijke reden om hier te zijn: Gerry is namelijk officieel eigenaar van een minuscuul stukje Schotse grond. Geen uitgestrekt landgoed of statig kasteel, maar een symbolisch perceeltje dat hem – met certificaat en al – de titel van “Lord Gerry Mertens” oplevert. Het is natuurlijk een speelse traditie waar talloze bezoekers zich aan wagen, maar voor Gerry krijgt het een bijzondere lading nu hij zelf door dit ruige landschap rijdt. Bovendien draagt het stukje grond niet alleen bij aan onze glimlach, maar ook aan het behoud van de natuur: de bijdrage ondersteunt Unique Scottish Heritage and Conservation Project en helpt dit prachtige landschap te beschermen. Hoe klein dat stukje grond ook is, het idee dat er ergens in deze vallei een plaatsje is dat bij hem hoort, geeft ons bezoek een vleugje extra magie.

Wanneer we verder rijden, laat ik de indrukken langzaam bezinken. De vallei voelt groots en intiem tegelijk – een plek die je omarmt met natuur, muziek en verhalen die nog lang blijven nazinderen.

In the heart of Glen Coe,

every mountain,

every echo,

and even

a tiny plot of land

carries a story

that becomes

part of yours.