Lisboa! Oftewel Lissabon

De zon schijnt op de gekleurde gevels, een tram rammelt voorbij, de geur van versgebakken pasteis de nata vult de lucht.....Mijn avontuur in Lissabon is begonnen, en ik ben klaar om alles te ontdekken wat deze stad te bieden heeft en.... ik neem jullie mee!

Lissabon is niet alleen één van de grootste steden ter wereld, maar ook één van de oudste continu bewoonde steden die er zijn. De enige stad in Europa die ouder is, is Athene, in Griekenland. Lissabon is honderden jaren ouder dan de meeste andere Europese hoofdsteden. En zelfs vóór de stichting van de stad werd dit gebied al bewoond in 10.000 v.Chr. tot 2.000 v.Chr.. Sindsdien werd het geregeerd door de Kelten, de Feniciërs, de Romeinen, de Moren totdat uiteindelijk in 1255 Afonso Henriques (later bekend als Afonso I van Portugal) de stad veroverde en stichtte wat het moderne Portugal zou worden.

Tot zover wat geschiedenis van de stad, vanaf nu laat ik me meevoeren door het ritme van deze betoverende stad en neem jullie mee op pad.

Mijn grote wandeling begint aan het indrukwekkende Miradouro do Parque Eduardo VII , het centrale park dat een onbelemmerd uitzicht biedt over de vallei die tot aan het centrum van Lissabon leidt en het begin is van een 'groene corridor' die doorloopt tot aan het Monsanto Park. Het park werd vernoemd als eerbetoon aan de Engelse monarch Edward VII die in 1903 Lissabon bezocht.

In het park staat een aantrekkelijk met tegels bedekt paviljoen gewijd aan Carlos Lopes (de recordbrekende Portugese marathonwinnaar van de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles). Dit prachtige paviljoen werd in 1921 in Rio de Janeiro gebouwd voor de internationale tentoonstelling van Rio en in 1929 werd het in dit park herbouwd. Het heeft prachtige tegelpanelen die scènes  illustreren uit de geschiedenis van Portugal en de twee grote sculpturen bij de ingang vertegenwoordigen kunst en wetenschap.

Lissabon is een magische stad. Het is gebouwd op en rond 7 heuvels en één van de beste manieren om de hoogtepunten van de stad te ervaren is via een combinatie van lopen en bovengronds transport. Al snel hebben we door dat we deze stad en al haar buitenwijken niet verder te voet kunnen ontdekken, de afstanden zijn immers immens. Daarom kopen we een ticket voor de hop-on / hop-off bus. Dit is een handige methode om alle belangrijke toeristische bezienswaardigheden en wijken in één dag te bekijken, en dan kunnen we beslissen welke gebieden we 's anderendaags verder kunnen verkennen.

Al vlug passeren we een indrukwekkend bouwwerk uit de Romeinse tijd en een symbool van de Romeinse beschaving. De architecten en ingenieurs die het aquaduct ontwierpen in 1746, maakten een technisch en artistiek meesterwerk om de stad haar eerste schone drinkwater te brengen. Het opmerkelijke aquaduct bestaat uit 109 stenen bogen, die de hoogste stenen bogen ter wereld waren toen ze werden gebouwd. De totale lengte is 58 km, maar het meest zichtbare deel zijn de 14 bogen die de Alcantara-vallei overspannen waarvan de hoogste een spectaculaire 65 m van de grond oprijzen met een overspanning van 29 m. Verbazingwekkend genoeg overleefde het allemaal de aardbeving van 1755.

Een absolute blikvanger van Lissabon is de imposante hangbrug over de rivier de Taag die de dokken van Lissabon overschaduwen. Ik ervaar het als een visueel déjà vu, aangezien het een sprekend evenbeeld is van de Golden Gate Bridge in San Francisco. In 1966 werd de brug door hetzelfde bedrijf gebouwd en met 2,27 km is hij bijna net zo lang.

De Ponte 25 de Abril werd geconstrueerd tijdens het bewind van dictator António de Oliveira Salazar en het stalen gevaarte kreeg dan ook eerst zijn naam. Lang heeft dat niet geduurd, want acht jaar later werd Salazar verjaagd en werd de brug omgedoopt in de Brug van de 25e april, de dag van de zogeheten Anjerrevolutie.

Op het hoogste punt hangt de brug 75 meter boven het water en heb je een mooi zicht op de gigantische Christo Rei – Onze Heer – op de zuidelijke oever die majestueus zijn armen opent naar de stad. Dit monument is geïnspireerd op het Christusbeeld in Rio de Janeiro en is ook een idee van ex-dictator Salazar.

Als je dan toch in de buurt bent moet je zeker eens je smaakpupillen gaan verwennen in het

Restaurante Ni Michi Cocina Latina in de bruisende LX Factory. Hier worden niet alleen mijn smaakpapillen verwend, maar ook mijn ogen krijgen een spektakel voorgeschoteld. Dit kleurrijke restaurant ademt de levendige sfeer van Latijns-Amerika, met muurschilderingen, sfeervolle verlichting en een hippe, industriële vibe die perfect past bij de creatieve setting van de LX Factory. De heerlijke taco’s zijn een ware explosie van smaken en de pittige margarita cocktail maakt de ervaring helemaal af. Of je nu komt voor het eten of gewoon wilt genieten van de sfeer, Ni Michi is een plek waar je niet alleen je honger stilt, maar ook je zintuigen prikkelt. Een absolute aanrader voor iedereen die van lekker eten en een unieke ambiance houdt!

Af en toe mag een mens ook eens wat geluk hebben, want bij het passeren van het Palácio Nacional de Belém, hangt de vlag van Portugal hoog in de lucht te wapperen. Dit geeft aan dat de president thuis is. Het Palácio Nacional de Belém is de officiële verblijfplaats van de president van Portugal en ligt in de wijk Belém met uitzicht op de rivier de Taag. Het paleis is de voormalige residentie van de Portugese koninklijke familie en werd gebouwd tussen de 18e en 21e eeuw. De uitermate vriendelijke wachter aan het paleis laat zich gewillig fotograferen en informeert ons dat de president voor het ogenblik aanwezig is.

Hierbij zijn we dan ook toe gekomen op het drukst bezochte plein van Lissabon met het zeer mooie Jerónimosklooster dat geclassificeerd is als Unesco-werelderfgoedlocatie. Koning Manuel I liet het St. Maria van Belém klooster in 1496 bouwen voor zijn toewijding aan Onze Lieve Vrouw en schonk het aan de monniken van de Orde van Hiëronymus. Om deze reden staat het algemeen bekend als het Jerónimosklooster. In 1833, toen de orde werd opgeheven, werd het klooster tot 1940 gebruikt als school en weeshuis. In de 19e eeuw werd de kerk het monument voor lokale helden en dichters zoals Luís de Camões en Vasco da Gama.

Kunstenaar Robert Panda weet mij dan weer te verrassen met zijn tot nadenken stemmende werk "I am Stupid - Because All People Are!" Het Projecto Travessa da Ermida werd gecreëerd op de muur van de Tropical Botanical Garden, loodrecht op Travessa do Marta Pinto, in de wijk Belém. Ontworpen door het gerenommeerde Pedrita Design studio, de “Pato Mudo” wordt gekenmerkt door een paneel bestaande uit 559 tegels van 15X15cm, afkomstig uit meer dan 10 fabrieken, waarvan de meeste nu gesloten zijn. Het paneel beslaat een oppervlakte van 4,5 m (hoogte) x 5,5 m (breedte).

Ik had gehoord dat Lissabon één van de beste steden in Europa is voor street art. Tot nu toe ben ik niet overtuigd totdat ik deze wasbeer zie die volledig gemaakt is van afval. Dit kunstwerk is gecreëerd door Bordalo II die wel meerdere fraaie werken in Lissabon (en ook in andere steden) heeft gemaakt. Big Racoon (wasbeer) is discreet verborgen op een kleine parkeerplaats aan de achterkant van het Centro Cultura de Belem, in Rua Bartolomeu Dias 43. Dit werk werd gemaakt in 2015 voor de individuele tentoonstelling van de kunstenaar genaamd ‘Panic, Drama. Terror’.

De Torre de Belém is een verdedigingstoren aan de Taag, gebouwd tussen 1515 en 1521

als fort om de ingang van de haven van Lissabon te beschermen maar ook om de expeditie van Vasco da Gama naar India in 1497 te herdenken. Voor veel Portugese ontdekkingsreizigers was dit ook het vertrekpunt van hun avonturen op zee. Niet lang na de bouw van de toren werd Portugal een deel van Spanje en kreeg de toren een functie als staatsgevangenis. Nadien werd hij ook gebruikt als vuurtoren en douanekantoor. Oorspronkelijk lag deze toren namelijk op een zandbank in het midden van de Taag, maar na de aardbeving van 1755 veranderde de loop van de rivier waardoor het verdedigingswerk nu op de noordelijke oever van de Taag staat en te betreden via een loopbrug.

Het Padrão dos Descobrimentos (Monument der Ontdekkingen) werd voor het eerst opgericht in 1940 als onderdeel van de Portugese Wereldtentoonstelling. Het werd gebouwd van vergankelijke materialen en had een lichte structuur van ijzer en cement, en beelden die gegoten waren in een mengeling van gips en houtsoorten, verstevigd door een frame of leuning van hout of ijzer. In 1960 werd de Padrão , ter gelegenheid van de herdenking van de 500ste sterfdag van Prins Hendrik de Zeevaarder , herbouwd in beton en metselwerk van roze steen uit Leiria.

Na een dag vol zon, steile straatjes, kleurrijke tegels en de geur van verse pastéis de nata, voelt Lissabon nu al vertrouwd aan. De stad verrast, verwelkomt en verleidt met elke bocht en elk uitzicht. Terwijl de zon langzaam ondergaat boven de Taag en de klinkers onder mijn voeten opwarmen van het daglicht, weet ik één ding zeker: dit is pas het begin. Lissabon heeft nog zoveel meer te laten zien – en ik ben klaar om het morgen verder te ontdekken.

Je leert Lissabon niet kennen in één dag,

maar op dag één

laat de stad al een stukje van haar ziel zien.