Louvre Abu Dhabi: kunst onder een gouden koepel

Vandaag bezoek ik het Louvre Abu Dhabi, samen met mijn zus, en al bij aankomst ben ik verkocht. Het gebouw lijkt uit een film te komen: een zwevende koepel waar licht als sterren naar beneden valt, zacht spelend op het water rondom het museum. Het voelt modern, sereen en bijna buitenaards mooi.

De museale reis van Louvre Abu Dhabi begint in maart 2007, wanneer de Emiraten en Frankrijk een baanbrekende overeenkomst sluiten. In deze overeenkomst krijgt Abu Dhabi de rechten om de naam “Musée du Louvre” gedurende dertig jaar te gebruiken, als onderdeel van een breed cultureel partnerschap.  Voor het gebruik van deze naam betaalt Abu Dhabi ongeveer US$ 525 miljoen. Daarnaast komen daar nog tientallen of zelfs honderden miljoenen bovenop voor het lenen van kunstwerken, tijdelijke tentoonstellingen en advisering in museaal beheer — bedragen die in sommige berichten worden geschat op zo’n US$ 750 miljoen.  Dankzij deze overeenkomst vloeit Franse expertise, kunstuitlening en museale know-how naar Abu Dhabi, waarmee het museum zowel internationaal verbonden is als lokaal geworteld.

De bouwfase van het museum — onder leiding van architect Jean Nouvel — kreeg een contractwaarde van ongeveer US$ 653 miljoen voor een groot deel van de constructie (inclusief funderingen, kelderverdiepingen en de zware koepelconstructie). Het project maakt deel uit van het grotere culturele ontwikkelingsplan op Saadiyat Island, waarbij de investeringen in de miljarden lopen en de locatie wordt gepositioneerd als hét culturele hart van Abu Dhabi.

Binnen wandel ik van tijdperk naar tijdperk, van eeuwenoude kunst tot moderne creaties. De collectie vertelt het verhaal van de mensheid, niet van één land of cultuur, maar van ons allemaal. Elk kunstwerk lijkt een klein geheim te fluisteren, en ik probeer elk detail mee te nemen terwijl ik langzaam door de zalen beweeg.

Tower of Babel ( 1595 Antwerpen - Belgium) - Abel Grimmer (1575-1619) - Oil on wood

The Astronomer ( 1668 Nederland) - Johannes Vermeer (1632-1675) - Oil on canvas

Eén van de zalen die ik het meest betoverend vind, is die gewijd aan het impressionisme. Hier komen zonlicht, kleur en beweging samen op het doek: penseelstreken lijken te dansen en landschappen en stadsgezichten komen tot leven. Terwijl ik langzaam van schilderij naar schilderij wandel, zie ik hoe kunstenaars als Monet, Renoir en Pissarro de wereld vingen zoals zij die zagen — vol licht, sfeer en emotie. Het is bijna alsof je zelf door hun ogen kijkt, en ik kan het niet laten om steeds even stil te staan bij de subtiele nuances van kleur en schaduw. Deze impressionistische werken geven een speelse, levendige tegenhanger aan de meer monumentale en historische stukken van het museum, en laten de tijd even stilstaan terwijl je geniet van puur schilderplezier.

Woman in the Garden (1866) - Claude Monet (Parijs 1840 - 1926) - Oil on canvas

The Balcony (1868) - Edouard Manet ( Parijs 1832 - 1883) - Oil on canvas

A Studio at Les Batignolles ( 1870) - Henri Fantin - Latour ( Grenoble 1836-1904) - Oil on canvas

The Cup of Chocolate ( 1877) - Pierre-Aguste Renoir ( Limoges 1840 - 1919) - Oil on canvas

Woman with a Coffee Pot ( 1890) - Paul Cézanne ( 1839-1906) - Oil on canvas

Naast de impressionisten kom ik ook verrassende moderne werken tegen. Zo hangen er kleurrijke, geometrische composities van Piet Mondriaan, waarin rechte lijnen en primaire kleuren een opvallend contrast vormen met de zachte penseelstreken van de impressionisten. Daarnaast is er werk te zien van Georges Hitchcock, met kunstwerken die spelen met perspectief, vormen en licht. Het is fascinerend om te ontdekken hoe het museum niet alleen klassieke schilderkunst presenteert, maar ook moderne visies op kleur, ruimte en expressie, waardoor de collectie een levendige mix van verleden en heden vormt.

Composition in Bleu, Red, Yellow and Black ( 1922) - Piet Mondrian (1872-1944)

Defeated (1898) - Georges Hitchcock (1850-1913) - Nederland

Mijn camera staat hier trouwens geen seconde stil — schilderijen, sculpturen, perspectieven, lichtreflecties… alles vraagt om vastgelegd te worden. En tegelijk merk ik dat ik soms gewoon even stil wil staan en kijken, zonder lens ertussen. Want sommige momenten moet je voelen, niet klikken. En soms moet je even gaan zitten.

Af en toe wissel ik een blik of glimlach met mijn zus wanneer we iets bijzonders zien, maar verder dwaal ik vooral in mijn eigen tempo door de ruimte — en dat voelt heerlijk. Dit is zo’n plek waar je jezelf even verliest, maar op een fijne manier.

Het meest betoverende aan het Louvre Abu Dhabi is misschien wel het speciale dak. De immense koepel, ontworpen door Jean Nouvel, bestaat uit een ingewikkeld raster van metalen sterren die het zonlicht filteren en een schitterend lichtspel op de vloeren en muren van het museum werpen. Het effect lijkt bijna magisch: kleine lichtvlekken dansen als dauwdruppels over het marmer, terwijl het daglicht verandert met het uur en de seizoenen. Dit “regen van licht” geeft het museum een unieke, bijna buitenaardse sfeer, waarin architectuur en natuur elkaar op een verbluffende manier ontmoeten. Zelfs buiten het gebouw voelt de koepel als een kunstwerk op zich, dat de reflecties in het omringende water prachtig versterkt.

Buiten neem ik plaats aan het water. De zon zakt langzaam en het zachte licht glinstert op het oppervlak, terwijl de koepel achter me blijft schitteren. Het is kunst, architectuur, rust en inspiratie tegelijk. Een bezoek aan het Louvre Abu Dhabi is geen gewone museumdag — het is een beleving die je meeneemt, zelfs nadat je alweer buiten staat.

Kunst is niet wat je ziet,

maar wat je anderen laat zien en voelen —

en in het Louvre Abu Dhabi voel je alles tegelijk