Tijdreizen per trein in Bo’ness & Kinneil Railway 🚂
- Thijs Marleen
- 19 jul
- 2 minuten om te lezen
Tijdens mijn reis door Schotland besluit ik een stukje terug in de tijd te gaan. Geen teletijdmachine nodig – alleen een kaartje voor de Bo’ness & Kinneil Railway, een historische spoorlijn die langs de zuidelijke oever van het Union Canal slingert. Zodra ik het station van Bo’ness binnenwandel, voelt het alsof ik in een ander tijdperk ben beland: oude perrons, glimmende locomotieven, en een geur van olie en kolen die iets nostalgisch heeft.
Ik stap in één van de klassieke wagons, compleet met houten banken en gordijntjes. De conducteur – mét pet en fluit – wenst ons vriendelijk welkom. Dan klinkt het signaal, de trein schokt even en komt langzaam op gang. Buiten glijdt het Schotse landschap voorbij.
Langs het Forth & Clyde-kanaal ontvouwt zich een prachtig uitzicht, met watervogels, groene oevers en hier en daar een slingerend pad vol wandelaars.
Wat deze spoorlijn bijzonder maakt, is dat hij deel uitmaakt van de oude Caledonian Railway, ooit één van de belangrijkste spoorlijnen van Schotland. Vandaag wordt hij liefdevol onderhouden door vrijwilligers, die met veel passie het spoorerfgoed levend houden.
De lijn die nu bekendstaat als de Bo’ness & Kinneil Railway maakte oorspronkelijk deel uit van de Edinburgh and Glasgow Railway en later van het North British Railway-netwerk.
Bo’ness (voluit Borrowstounness) was een belangrijke industriële havenplaats, en de spoorlijn werd gebouwd om steenkool, goederen en passagiers te vervoeren vanuit de omgeving naar de haven en verder. De lijn verbond Bo’ness met het bredere Schotse spoornetwerk.
Zoals veel spoorlijnen in het VK, werd deze gesloten voor passagiersdiensten in de jaren ‘50 en uiteindelijk volledig in de jaren ‘70, als gevolg van de beruchte Beeching-cuts, die honderden kilometers aan “onrendabele” spoorlijnen afschaften.
In 1979 begon de Scottish Railway Preservation Society (SRPS) met de restauratie van een deel van de lijn om deze te gebruiken als erfgoedspoorweg. De lijn werd opnieuw aangelegd van Bo’ness naar Manuel Junction, ongeveer 8 kilometer lang.
Nu rijden de SRPS stoom- en dieseltreinen op de lijn, compleet met historisch rollend materieel, en is het een populaire toeristische attractie.
Na de rit bezoek ik het Spoorwegmuseum, Museum of Scottish Railways, waar ik meer te weten kom over de Schotse treinreizen van vroeger. Van stoomlocomotieven tot uniformen, en van oude dienstregelingen tot anekdotes over machinisten die met sneeuwstormen worstelden – het verleden komt hier tot leven.
Voor ik weer verder reis, drink ik nog een kop thee in het bezoekerscentrum. Vanuit het raam zie ik een locomotief langzaam weer vertrekken, met een fluitje dat zacht echoot.
Soms hoef je niet ver terug in de tijd –
je hoeft alleen maar
op de juiste trein te stappen
Opmerkingen