Wildlife spotten in IJsland : walvissen

Mensen reizen graag naar IJsland vanwege de adembenemende landschappen en de dieren in IJsland zijn vaak een bijzaak. Kijk je mee naar mijn walvissenavontuur op IJsland?

IJsland. Alleen al het woord roept beelden op van ruige lavavelden, gletsjers die glinsteren in het zonlicht en stomende warmwaterbronnen midden in een desolaat landschap. En ja, al die natuur is overweldigend. Maar vandaag neem ik je mee naar een ander IJsland. Eén waar dieren de hoofdrol spelen, en niet zomaar als bijzaak.

Ik bevind me in Húsavík, een charmant vissersdorpje aan de noordkust van het eiland. Húsavík wordt door velen beschouwd als de beste plek in IJsland om walvissen te spotten. De walvissen komen naar de wateren bij Húsavík op zoek naar voedsel en dit geeft de toeristen de kans om ze te aanschouwen.

Vanuit de haven stappen we aan boord van een traditionele vissersboot, stevig en robuust, gebouwd om de ruige Atlantische Oceaan te trotseren. Voor vertrek krijgen we dikke, koudebestendige pakken uitgereikt. We lachen even om hoe log we eruitzien, maar zodra de frisse zeewind langs ons gezicht strijkt, zijn we er dankbaar voor.

De motor ronkt zacht terwijl de boot de haven verlaat. Langzaam verdwijnt Húsavík achter ons en strekt de oneindige oceaan zich uit. De lucht is helder, de horizon lijkt eindeloos, en de spanning aan boord is voelbaar. Iedereen tuurt aandachtig naar het wateroppervlak, in de hoop dat elk rimpeltje of elke plotselinge golfbeweging een walvis verraadt. De gids vertelt ondertussen enthousiast over de verschillende soorten die hier voorkomen: bultruggen, dwergvinvissen en met wat geluk zelfs de machtige blauwe vinvis.

De boot deint rustig mee op de golven, en terwijl we verder de Atlantische Oceaan opvaren, groeit de verwachting. Het voelt alsof we deel uitmaken van iets groots en tijdloos – een ontmoeting met de reuzen van de zee.

Plotseling klinkt er een opgewonden kreet van de gids: “There she blows!” Iedereen springt overeind en kijkt in dezelfde richting. Daar, op nog geen honderd meter van de boot, spuit een fontein van water de lucht in. Het hart klopt sneller, camera’s klikken, en even lijkt de hele wereld stil te staan. Uit het water rijst langzaam een machtige bultrug op, haar donkere rug glinsterend in de avondzon.

Ze beweegt gracieus, alsof de enorme kracht van de oceaan in perfecte harmonie met haar lichaam samenvloeit. Dan volgt het magische moment: de kolossale staart komt omhoog, hoog de lucht in, en plonst vervolgens terug in de diepte. Een golf van opwinding gaat door de boot – dit is precies waar we voor gekomen zijn.

Alsof dat nog niet genoeg is, duikt er even verderop nóg een walvis op. Deze keer vergezeld door een jong. Samen spelen ze in de golven, rollen en draaien alsof ze ons willen laten zien dat de oceaan hun thuis is. De gids fluistert dat we geluk hebben: zulke intieme momenten zijn zeldzaam.

De kou, de deining van de oceaan en de uren van turen naar de horizon vallen volledig weg. Dit is pure magie, een ervaring die zich diep in je geheugen kerft. Wanneer de walvissen uiteindelijk weer verdwijnen in de diepte, blijft er een gevoel van stilte en ontzag achter. Alsof de zee ons een geheim heeft toevertrouwd dat we nooit zullen vergeten.

Op deze onvergetelijke boottocht in de baai van Skjálfandi zien we niet alleen walvissen, maar ook dolfijnen die speels naast de boot meezwemmen. Hun glimmende lichamen schieten razendsnel door het water, alsof ze ons willen uitdagen voor een race. Boven ons cirkelen zeevogels, krijsend en duikend naar het water op zoek naar een prooi. Alles speelt zich af in perfecte harmonie: de lucht, de zee en het dierenleven vormen samen een spectaculair schouwspel.

Het besef dat we deze dieren in hun natuurlijke omgeving mogen aanschouwen, zonder hekken of kooien, maakt de ervaring nog indrukwekkender. Hier in de baai van Skjálfandi voelen we ons even klein en nederig, maar tegelijk rijk dat we deelgenoot mogen zijn van dit stukje ongerepte natuur.

Na al die opwinding zorgt de schipper voor een perfecte afsluiter: we worden getrakteerd op dampende bekers warme chocolademelk en versgebakken kaneelbroodjes. De geur van kaneel mengt zich met de zilte zeelucht en iedereen aan boord glimlacht breed, nog nagenietend van de indrukwekkende ontmoetingen met de walvissen en dolfijnen. Het voelt bijna huiselijk, daar midden op de Atlantische Oceaan, alsof de oceaan ons niet alleen zijn dierenrijkdom maar ook zijn warmte heeft geschonken.

Ik voel me nederig – en gelukkig.

Dit was een once-in-a-lifetime ervaring als je het mij vraagt.