De machtige vulkaan Etna

Wie vrijwillig een actieve vulkaan beklimt, heeft óf een midlifecrisis óf een rotsvaste drang naar avontuur. Bij ons is het dat laatste. Tenminste, dat houden Maryse en ik onszelf voor terwijl we de zwarte as onder onze schoenen voelen wegschuiven. De Etna — majestueus, mysterieus en lichtjes onheilspellend — torent voor ons uit als een slapende reus met een slechte adem.

Voor wie het niet weet… Mongibello (Berg der Bergen), zoals de Etna door de lokale bevolking genoemd wordt, is 3324 m hoog. Daarmee is de Etna de op één na hoogste vulkaan van Europa. Alleen de Elbroes in de Russische Kaukasus – een reus die zwijgt– is met zijn 5.642 meter hoger. Al duizenden jaren slaapt hij, maar zijn vulkanische oorsprong blijft voelbaar in het ruige, onherbergzame landschap. Geen rook, geen vuur – alleen eeuwige sneeuw en stilte. Een berg met een verleden, en misschien... met geheimen die diep onder het ijs nog borrelen.

En dat niet alleen… De Etna is na de Stromboli – die op het gelijknamige eilandje ten noorden van Sicilië ligt – ook nog eens de meest actieve vulkaan in Europa. De Etna wordt gevormd op een plek waar twee aardplaten tegen elkaar botsen. Niet alleen schuift hierdoor de ene aardplaat over de andere (waardoor een berg ontstaat), maar dit botsen en schuiven verklaart ook de constante activiteit onder het aardoppervlak.

De Etna heeft niet alleen 4 hoofdkraters, maar ook bijna 300 laterale kraters. Elke heuvel die we in het uitgestrekte Etna-gebied zien, is een uitgedoofde laterale krater.

Laterale erupties zijn zogenaamde monogenetische erupties, d.w.z. openingen die slechts één keer actief zijn en daarna zo stevig gesloten zijn dat ze nooit meer uitbarsten. De hoofdkraters daarentegen zijn voortdurend "open" (verbonden met de magmakamer) en barsten steeds opnieuw uit.

De belangrijkste kraters hebben de volgende namen:

De centrale krater, die de enige hoofdkrater van de Etna was vóór 1911 en waarschijnlijk werd gevormd tijdens de uitbarsting van 1669.

• Hierin bevinden zich de (nog steeds actieve) openingen Voragine (wat gat in de grond betekent, muil; gevormd in 1945) en

• Bocca Nuova (Nieuwe Mond; gevormd in 1968).

Noordoostkrater (NEC) (gevormd in 1911)

Zuidoostkrater (ontstaan ​​in 1971): volgens een meting in juli 2021 wordt dit beschouwd als het hoogste punt van de vulkaan, namelijk 3357 meter. nu, in 2025 is een kant van deze krater ingestort bij de uitbarsting van 3 juni 2025.

Nu we deze aardrijkskundige informatie weten, is het tijd om onze wandelschoenen aan te trekken, want bij een reis naar Sicilië hoort een bezoek aan de Etna. De Etna is en blijft één van de grootste toeristische attracties van Sicilië. Zo krijgen we een unieke inkijk in het leven op de grootste actieve vulkaan van Europa.

Wil je ook de Etna gaan beklimmen? Best nog eventjes wachten, want voor het ogenblik is hij zeer actief. Maar wij gingen je al voor! Bij Sicilië denk je misschien niet direct aan bergen, maar dus wel aan de vulkaan de Etna. We maakten een rondreis over het eiland en waren een paar dagen in de buurt van deze imposante “schoorsteen”.

's Morgens kan je goed zien of het een mooie dag zou zijn om de Etna te beklimmen. De vulkaan ligt namelijk vaak in de wolken en we willen wel van het uitzicht kunnen genieten. Maar vandaag is het eindelijk zo ver: strakblauwe lucht. Tijd om te gaan!

De kabelbaan brengt ons tot een hoogte van 2600 meter en vervolgens met 4x4 voertuig nog verder omhoog klimmen. Zodra we de grens van 2000 meter passeren verandert het bosrijke landschap in een zwart maanlandschap met nauwelijks begroeiing. De laatste klim moeten we tevoet afleggen tot een maximale hoogte van 3000 meter. Het vulkanische landschap is indrukwekkend; je ziet de lavastromen duidelijk in het landschap. Een korte maar behoorlijk steile klim, met losse stenen. Het is een leuk gezicht hoe iedereen hier omhoog klimt; de één op stevige schoenen, terwijl de ander het op teenslippers probeert, wat niet meevalt.

De lucht ruikt naar zwavel en spanning. Hoog boven ons kringelt een dunne rookpluim uit de krater, alsof de berg een sigaartje rookt. “Die is gewoon aan het opwarmen,” grapt Maryse. Ik lach, maar houd m’n ogen op de pluim gericht. Je weet maar nooit.

De klim is geen zondagwandeling. De grond kraakt, het pad slingert omhoog door een maanachtig landschap van zwart gesteente en scherpe lavabrokken. Onder onze voeten is alles dor en doods, maar boven ons leeft de berg — en hoe.

Plots, zonder waarschuwing, barst de Etna uit in een luide, diepe zucht. Een gigantische rookpluim schiet uit de krater en zwelt uit tot een dreigend grijs gevaarte. We verstijven. “Wás dit het moment om naar huis te bellen?” fluistert Maryse. De aarde trilt niet, maar ons adrenalinepeil wel.

We blijven even stokstijf staan, starend naar de theatrale uitblaas van de vulkaan. Maar het blijft bij een show — de Etna gromt, maar bijt niet. Voor nu.

Als we uiteindelijk boven aankomen, voelen we ons als twee vulkaantemmers. We maken foto's, lachen, wuiven naar de zwavelwolk alsof we net de natuur zelf hebben getrotseerd. De Etna laat zich niet bedwingen, maar ze laat ons toe — op haar voorwaarden.

Op het hoogste puntje is het uitzicht echt waanzinnig!!

Nu nog even de uitgedoofde kraters van de Mount Silvestri bezoeken. De Silvestri kraters liggen onder de top van de Etna en zijn zeker het meest bezochte deel van de vulkaan. Maak je geen zorgen, ze zijn niet meer actief.

Ze zijn heel gemakkelijk bereikbaar. We volgen de bordjes Rifugio Sapienza en zien de Silvestri-kraters al liggen. Ze zijn gevormd door twee hoofdkraters en een paar kleinere kraters. Ze zijn allemaal ontstaan ​​door de enorme uitbarsting in 1892. Dit laat zien hoe enorm vernietigend de kracht van Moeder Natuur kan zijn! Om eerlijk te zijn, dit is hoe wij ons voorstellen dat de planeet Mars eruitziet :-)

Of we dit ooit nog eens doen?

Ja.

Want niets is zo levend als een vulkaan onder je voeten en

een zuster aan je zijde.