Wandeling Demerbroek

Op een zonnige zondagmiddag besluit ik dat het tijd is voor avontuur! Gewapend met wandelschoenen en een gezonde dosis nieuwsgierigheid vertrek ik vanuit Testelt richting het Demerbroek. De lucht is helder, vogels fluiten alsof ze auditie doen voor een natuurdocumentaire, en de lentegeur hangt verfrissend in de lucht. Dit wordt een topwandeling, dat voel ik.

Een zachte lentebries ruist door de bomen. Ik volg het kronkelende pad langs de Demer en voel me meteen ondergedompeld in de rust van de natuur.

Al snel passeer ik het geboortehuis van Ernest Claes, de man achter het Land van de Witte en één van Vlaanderens bekendste schrijvers. Even overweeg ik of ik me ook als een rebelse Witte zou gedragen in deze contreien, maar ik laat het bij een bewonderende blik op het schilderachtige landschap. De landschappen die hij ooit beschreef met glooiende heuvels, uitgestrekte velden en idyllische dorpjes die het vruchtbare Hageland typeren strekken zich voor me uit als een Instagram-perfect plaatje.

Mijn tocht leidt me naar de Voortberg, een overblijfsel van de vroegere Diestiaanse zee. Ik stel me voor hoe hier ooit golven klotsten en vissen zwommen waar ik nu sta.  De heuvel biedt een prachtig uitzicht over de omgeving, een mozaïek van weiden, akkers en bossen. In een nabije weide grazen Shetlanders, kleine stoere pony’s die me nieuwsgierig aankijken. Ze lijken zich af te vragen of ik iets lekkers bij heb – jammer voor hen, maar mijn snacks zijn voor eigen gebruik.

Dan doemt de kijktoren op. Ik beklim de trappen (lees: hijg mezelf naar boven) en vanaf de top heb ik een panoramisch uitzicht over het moeraslandschap, met de kronkelende waterlopen en wuivende rietvelden.

In de verte schiet een ijsvogel voorbij als een blauwe raket – ik knipper even met mijn ogen om zeker te weten dat ik het niet verbeeldde. Ja, ik ben er zeker van : een ijsvogel scheert als een blauwe flits over het water. Wat een magisch moment!

Ik volg het pad naar de vogelkijkhutten waar ik probeer mijn innerlijke vogelspotter los te laten, maar de vogels lijken net op dat moment besloten te hebben om zich te verstoppen. Ach ja, natuur blijft onvoorspelbaar. Maar ik geniet in stilte van de rijke vogelwereld die dit gebied haar thuis noemt.

Op het traject van deze wandeling is water nooit veraf. Bij regelmaat kabbelt een beekje vredig langs mijn pad. Met wat opzoekwerk ontdek ik dat "De Winterbeek" ontspringt in de gemeente Beringen (Limburg is nooit veraf), stroomt dan verder door Tessenderlo en Diest en mondt na een traject van 32 km in Scherpenheuvel-Zichem uit in de Demer. Op dat traject verandert ze een paar keer van naam: Winterbeek op het Limburgs grondgebied, Grote Beek, Zwart Water en tenslotte Hulpe in Vlaams-Brabant.

In het ganse gebied werd, enkele jaren geleden, in en rond de Winterbeek, maar ook de zijlopen en het overstromingsgevoelige valleigebied, verontreiniging aangetroffen. Sanering wordt daarom door OVAM aangepakt. Nu stroomt weer heldere water door de rivierbedding van de Hulpe en glinstert het water in het zonlicht.

Na enkele uren keer ik terug naar Testelt, mijn hoofd vol indrukken en mijn hart gevuld met rust. Het Demerbroek heeft me opnieuw betoverd met zijn schoonheid en zijn verhalen. Een wandeling hier is nooit zomaar een wandeling, maar een reis door natuur, geschiedenis en literatuur.

Last but not least worden we getrakteerd op een indrukwekkende muurschildering van een vos. Het kunstwerk lijkt bijna tot leven te komen en herinnert me eraan hoe ongerept en levendig deze natuur is.

De muurschildering met vos en dotterbloem van de hand van kunstenaar Tuzq is terug te vinden op de zijgevel van feestzaal Concordia in Testelt. De stad Scherpenheuvel-Zichem wint hierbij de prijs voor Street Art City van het jaar 2021. Tuzq is de artiestennaam van Lars Van Cauwenbergh. Samen met het kunstenaarscollectief Treepack heeft Scherpenheuvel-Zichem verschillende locaties opgefleurd met kunst en street art. Het lijkt alsof hij me recht aankijkt en een geheimpje wil vertellen. "Blijf nog wat langer," lijkt hij te zeggen. En eerlijk? Ik overweeg het even.

Info over de wandeling :

Rode wandeling

8.90km

Gemiddeld 130 minuten wandeltijd

https://www.natuurpunt.be/natuurgebieden/demerbroeken

Het Demerbroek heeft me niet alleen betoverd,

maar ook laten lachen, zweten en genieten.