Zalm Wellington

Zalm Wellington is een luxueus en modern gerecht dat is geïnspireerd op het klassieke Britse gerecht Beef Wellington. Hoewel Beef Wellington een lange en bekende geschiedenis heeft, is Zalm Wellington een relatief recente culinaire creatie. De Britse keuken weet mij alvast te charmeren.

Zalm Wellington

Tijdens mijn recente reis door Schotland werd ik opnieuw verrast door de rijke en vaak hartige keuken. Natuurlijk denk je bij Schotland meteen aan whisky, haggis en scones, maar wat me vooral is bijgebleven, is de enorme liefde voor verse zalm. In elke regio waar ik kwam, stond er wel een variant op de menukaart: gerookt, gegrild, of verwerkt in verfijnde gerechten.

Die culinaire indruk heeft me geïnspireerd om thuis zelf aan de slag te gaan met een klassiek recept: Zalm Wellington. Een gerecht dat van oorsprong Engels is, maar dat ik tijdens mijn reis in Schotland in een nieuwe context leerde waarderen. In een knus restaurantje in Inverness proefde ik een versie die me meteen deed denken: dit wil ik zelf maken!

verse zalm

Waarom juist Zalm Wellington? Het gerecht combineert alles waar ik zo van hou in de Schotse keuken: eenvoud én luxe, robuust maar toch verfijnd. De zachte zalm, omhuld door een laagje spinazie en champignons, verpakt in een krokant bladerdeeg, voelt feestelijk en toch huiselijk aan. Het is comfort food met een vleugje elegantie – precies wat je nodig hebt op een regenachtige dag.

Terug thuis heb ik mijn eigen versie gemaakt, geïnspireerd door die reis. Terwijl de geur van bladerdeeg door mijn keuken trok, was ik even terug in Schotland: de mistige heuvels, de sfeervolle dorpjes, de gastvrije mensen. Voor mij is dit gerecht dan ook meer dan alleen eten – het is een herinnering, een stukje beleving dat ik mee naar huis heb genomen.

Dus ja, Zalm Wellington is voor mij het gerecht van dit moment. Omdat het mijn liefde voor koken verbindt met mijn passie voor reizen. En omdat het me eraan herinnert dat elke maaltijd een verhaal kan vertellen.

Bladerdeeg

Beef Wellington ontstond in de 19e eeuw in Engeland. Het bestaat uit rundvlees (meestal ossenhaas), omhuld met duxelles (fijngehakte paddenstoelen), soms foie gras, en vervolgens verpakt in bladerdeeg. Het gerecht is mogelijk vernoemd naar de hertog van Wellington, de Britse legeraanvoerder die Napoleon versloeg in 1815.

Zalm Wellington is daarentegen geen klassiek of historisch gerecht op zichzelf, maar eerder een moderne culinaire variant op Beef Wellington. Het gerecht is ontstaan uit de wens om een visversie van Beef Wellington te maken — lichter, sneller te garen en geschikt voor pescotariërs. De precieze oorsprong is onbekend, maar het werd populair in de late 20e en vroege 21e eeuw, vooral in restaurants die klassieke gerechten een moderne twist geven.

Zalm Wellington bestaat uit een zalmfilet, vaak omhuld met een vulling zoals spinazie,

roomkaas, kruiden of duxelles. Dit alles verpakt in bladerdeeg en gebakken tot goudbruin. Soms geserveerd met een beurre blanc of dille-citroensaus.

Ingrediënten

• 1 grote zalmfilet

• 1 rol bladerdeeg

• 2 EL boter

• 2 sjalotjes (fijn gehakt)

• 2 knoflookteentjes

• 100 ml witte wijn

• 200 g verse spinazie

• 50 g Parmezaan (geraspt)

• 100 g roomkaas

• 1 ei

• Zout & peper.

Zo simpel is het om het te bereiden

Spinazievulling:

zweet in boter, sjalotjes & knoflook. Blussen met witte wijn, laten koken, spinazie toevoegen en het garen verzachten. Verfijn met parmezaan & roomkaas

Roll Wellington:

plaats zalmfilet op bladerdeeg, smeer spinaziemengsel erop, rol op en plaats de naadzijde naar beneden op een bakplaat

Perfecte afwerking:

bovenkant licht snijden, bedekken met ei en bij ca. 205°C 25-30 minuten goudbruin bakken